قرص بخورم یا نه؟
قرص بخورم یا نه؟
***
مشاهدات من نشون میده تقریباً اکثر آدم‌ها، نوعی از مواد یا قرص مصرف می‌کنند. منظورم از مواد، الکل و انواع دودها و مخدر هاست و منظورم از قرص، انواع قرص‌های ضد افسردگی و آرام بخش است.
من خودم تا به حال یکی دو بار بار قرص‌هایی از قبیل ssri یا قرص‌های افزایش دهندۀ سطح سروتونین مصرف کرده‌ام. هر دفعه فقط به مدت چند روز و بعد مابقی قوطی قرص رو کنار گذاشتم تا منقضی شده و دور انداختم.
من با خیلی ها صحبت میکنم. بیماری همه گیر، همون بیماری اسهال ذهنی و یا بیش فعالی ذهنی و یا فکر کردن زیاد هست.
ذهنی که مدام در حال ایجاد افکار مزاحم هست و از درون، آدم‌ها رو شکنجه میده.
یا باید مستقیما با قرص و دارو کمی از فعالیتش کم کرد یا یک رژیم سخت غذایی ورزشی معنوی دقیق رو پیش گرفت.
یوگا و مراقبه قطعاً کار می‌کنه ولی باید مداوم و مستمر و همراه با محیط آرام و طبیعی و نظم دقیقی روی تغذیه و حذف اکثر غذاهای کارخانه‌ای باشه.
کار فیزیکی و بدنی هم واجبه.
اما داشتن تغذیه ایده‌آل و زندگی در محیط خارج شهر و فعالیت بدنی کافی و حذف اینترنت و غیره اصلا کار آسونی نیست. مخصوصاً برای کسانیکه در شهر زندگی می‌کنند.
پس اکثر آدم‌ها به راه حل سریع که همون خوردن قرص هست رو می‌آورند.
حذف شِکر و بیشتر غذاهایی که در سوپرمارکت ها و رستورانها دیده میشه هم آسون نیست.
تقریباً یا باید از جامعه فاصله بگیری و در حاشیه زندگی کنی و یا باید اگر مثل اکثریت همین جامعه زندگی می‌کنی قرص هم مصرف کنی.
همین کارِ من که نوشتن باشه و نوشتنی که معمولاً زیادی رک و پر خطر هست نوعی ناهنجاری حساب میشه.
همین نوشتن هایی که مثلاً سه نصف شب اتفاق می‌افته مثل همین الان، در واقع یک ناهنجاری حساب میشه. طبق استاندارد جامعه من باید الان خواب باشم. طبق استاندارد جامعه من نباید رک و صریح از درونیات خودم بنویسم و پخش کنم!
نوشتن های رک از خودم و از معنویت و شییر کردن درونیات خودم با پذیرفتن ریسک های زیاد خودش دلیلی محکم هست بر یک ناهنجاری از نظر جامعه.
عدم فعالیت کافی بدنی و خوردن غذاهایی مثل نان کارخانه‌ای و کنسرو ماهی و بستنی و اکثر غذاهایی که در کارخانه ساخته میشه هم وضع رو بدتر می‌کنه.
خلاصه زندگی مدرن در شهر تقریباً همه رو به سمت مصرف حداقل نوعی از قرص یا مواد می‌بره.
من هم بعد از مدتی زندگی مدرن در شهری در آمریکای شمالی کم کم توسط خودم و اکثر دوستانم و جامعه در حال فکر کردن به این سوال هستم که
بالاخره قرص بخورم یا نه!
این سوال جوابش اینه، اگر در این جامعه مدرن بمونی و همین سبک زندگی رو در پیش بگیری حتما باید قرصش رو هم بخوری.
اگر میخواهی قرص نخوری باید به مرکز یوگا بروی یا زندکی در یک روستا با عدم دسترسی به چیزهای شهری مثل اینترنت و غذاهای کارخانه‌ای بروی.
انتخاب، دوباره با خودم است.
نظرات