در باب مراقبه
در باب مراقبه
---
مراقبه نانوشتنی است. نمی‌توان به راحتی در موردش نوشت. در واقع مراقبه انجام کاری نیست! مراقبه کیفیتی از بودن است. حالتی از زندگی! زندگی خالص!
حالتی نانوشتنی.
اما به هر حال
اگر ناراحتی مراقبه کن
اگر خوشحالی مراقبه کن
اگر می‌خواهی بدانی مراقبه کن
اگر می‌خواهی خوشحال باشی مراقبه کن
اگر سعادت را می‌خواهی مراقبه کن
اگر تعادل را می‌خواهی مراقبه کن
اگر نخواستن را می‌خواهی مراقبه کن
اگر سوال داری مراقبه کن
اگر بیماری جسمی داری مراقبه کن
اگر ناراحتی روحی داری مراقبه کن
اگر هر مشکلی داری مراقبه کن
اگر نمی‌دانی مشکلی داری یا نه مراقبه کن
اگر نمی‌دانی چه بنویسی مراقبه کن
اگر گیجی مراقبه کن
اگر عصبانی هستی مراقبه کن
اگر کنجکاوی مراقبه کن
اگر نمی‌دانی مراقبه چیست مراقبه کن
اگر می‌خواهی بدانی مراقبه چیست مراقبه کن
اگر می‌ترسی مراقبه کن
اگر نمی‌دانی چه کار کنی مراقبه کن
خود این کلمه گویاست. مراقب باش. مراقب خودت. مراقب بدنت. مراقب زمان. مراقب افکارت. مراقب احساساتت. مراقب قدم هایت. مراقب زندگی! مراقب فرصت زندگی. مراقب ورودیها.
مراقبه جسم را آرام می‌کند. مراقبه ذهن را آرام می‌کند و جایی فرای ذهن را به تو نشان می‌دهد. جایی فرا تر از منطق. جایی که تمام خلاقیت‌ها آنجاست. خلقت آنجاست. حتی خدا آنجاست. جایی فراتر از آن که من بتوانم بنویسم. مراقبه به سکوت خیلی نزدیک است. پس سکوت میکنم!
نظرات