تولد همه مبارک - ٢
تولد همه مبارک - ٢
***
مدتی است در فضای اینترنت از این عبارت استفاده میکنم.
امروز روز اول مهر تولد برادرم بود و دوباره از این عبارت استفاده کردم.
حالا کمی بیشتر توضیح می‌دهم که این جمله به چه معناست.
معمولاً در تولد ها آدمها سعی می‌کنند یک حسِ خاص بودن در فرد ایجاد کنند.
یک روز خاص!
یک فرد خاص!
یک رابطۀ خاص!
این تلاش‌ها اگر چه زیباست و شاید نشانی از عشق داشته باشد و خوب است.
اما تلاش من با این جمله، نشان دادن حقیقتی بزرگ و مهم است.
حقیقتِ یکی بودن همۀ ما در تولد و مرگ!
یعنی در متولد شدن و در مردن همۀ ما برابریم.
هیچ کسی خاص نیست.
هیچ کسی در اصل متفاوت نیست.
از خاک بر خاک.
این داستان ظاهری ماست.
اگر این را بفهمیم و خوب درک کنیم اکثر رنج‌های بشر از بین می‌رود.
این را که بفهمیم، درک می‌کنیم که هیچ کسی خاص نیست!
هویت ما در هم گره می‌خورد و ما یکی میشویم.
این همان پایه و ریشه و اصل اساسی یوگاست.
همان اصل اساسیِ اخلاق.
همان اصل سعدی مبنی بر یکی بودن اعضای بنی آدم.
من خاص بودن را نشانه می‌روم. خاص بودن را انکار میکنم.
من با این کار هویت های پوچ و خاص را زیر سوال میبرم.
من با این کار روابط پوچ و خاص را زیر سوال میبرم.
اگر چه شاید ظاهراً ظالمانه و بی احساس به نظر برسد ولی در عمقِ خودش نشان از یگانگی و عشقی عظیم دارد.
یعنی من و تو و همه در تولد و مرگ مشترکیم.
ما هر دو یکی هستیم.
در عمق یکی هستیم.
این را که درک کنی دیگر لازم نیست به زور با اخلاق شوی.
دیگر لازم نیست ادای عشق را در بیاوری.
تو در عشق غوطه ور می‌شوی.
عشقی جهان‌شمول و مشتمل بر همه.
اینجاست که تولد واقعی اتفاق می‌افتد.
تولد اصلی اینجاست.
تولد اصلی و تبریک اصلی، زاده شدنِ بدن در زمین نیست.
تولد اصلی، زاده شدنِ آگاهی در یگانگی است.
درک خاص نبودن.
درک یکی بودن با یگانۀ جهان.
درک یکی بودن من و تو با تمام وجود.
اینجا من و تو و خاص بودن هایمان کمرنگ می‌شود.
اینجا تولد واقعی اتفاق می‌افتد.
تبریک واقعی اینجاست.
برکت اینجاست.
شادی اینجاست.
عشق اینجاست.
***
https://www.unwritable.net/search?q=%D8%AA%D9%88%D9%84%D8%AF&m=1
نظرات