کار امروز - وسواس کمال
کار امروز - وسواس کمال
***
مقداری انرژی ذهنی دارم و تصمیم گرفتم به نوشته تبدیلش کنم. در حین این تصمیم، فکرهای جالبی هم بالا اومد که اینجا می‌نویسم.
اول در مورد دستۀ کار و اقتصاد و پول و عنوان «کارِامروز » توضیح بدهم که این دسته در واقع زمانهایی هست که مقداری انرژی دارم و مقداری هم اضطراب کاری، یعنی به خودم میگم یک کاری بکن. و برای فهمیدن کاری که باید انجام بدهم نوشته‌ای با عنوان «کار امروز» می‌نویسم.
اولین بحثِ ذهنی این هست که نوشتن که کار نیست. کار یعنی چیزی که برای جامعه انجام می‌دهی و جامعه یعنی دیگران در ازایش به تو پول می‌دهند. قبلاً جواب حدودی این سوال رو در دسته‌بندی کار و نوشتن داده‌ام.
در مورد کارما-یوگا و اینکه کار نباید برای مقصودی در آینده باشه هم قبلاً در نانوشتنی نوشته‌ام. در مورد اینکه نوشتن لذت بخش ترین کار و یکی از خلاقانه ترین کارهای من هست هم تأکید کردم. پس ادامه می‌دهم.
به علت خستگی یک چُرت کوتاه می‌زنم و برمی‌گردم. برگشتم.
خوب ببینیم با این همه کار و مطالب در زمینه آگاهی، چرا عمل نمی‌کنم یعنی مثلاً کلاس آنلاین یوگا درست نمی‌کنم.
موضوع دیگر نوعی کمال طلبی است. یعنی مکالمۀ درونی اینطور است که تو به اندازۀ کافی خوب نیستی. به اندازۀ کافی آگاه نیستی. به اندازۀ کافی چنین و چنان نیستی. به اندازۀ کافی فالوئر نداری. به انداۀ کافی انرژی نداری. به اندازۀ کافی فیلم بازی کردن بلد نیستی. به اندازۀ کافی جلوی دوربین راحت نیستی. و و و هزاران دلیل دیگر برای کاری انجام ندادن!
موضوع دیگر وسواس در مورد نوع کار است. یعنی این فکر که حتماً باید کار خاصی باشد که درست ترین کار برای انجام دادن است. در صورتیکه هیچ تفاوتی ندارد. معیار فقط این است که کیفیت کار بالا باشد. یعنی وقتی انجامش می‌دهم در لحظه باشم.
چه نوشتن باشد چه حرف زدن چه بازی با دخترم تارا چه نشستن برای مراقبه چه دوش گرفتن و و و.
وسواس دیگر در مورد شکل کار است. مثلاً نوشتن باشد یا گفتن یا دیداری مجازی در قالب یک ویدیو یا لایو. این هم مهم نیست. شکل کار هرچه باشد مهم نیست. مهم آگاهی ای است که در کار جاری میشود.
وسواس دیگر زبان است. یعنی به انگلیسی باشد یا فارسی. مسلماً فارسی زبان مادری من است و آسان تر. ولی زبان هم خیلی مهم نیست.
وسواس دیگر حجم کار است. بزرگی و وسعت کار است. این هم مهم نیست. این که کار من روی هیچکس اثری نگذارد و کسی نخواند یا میلیون ها نفر بخوانند مهم نیست. یک مورچه در نهایت کوچکی هم زیباست!
وسواس دیگر عدم تأیید دیگران است. شاید دیگران تایید نکنند. یا حتی رد کنند. شاید اتهام بزنند. شاید درست نفهمند. شاید اشتباه برداشت کنند. شاید برچسب دروغگویی بزنند. شاید این دیگران اطرافیان نزدیکم باشند. اما این هم مهم نیست. هر کسی به اندازۀ آگاهی خودش دریافت قضاوت و عمل میکند. توجه من باید روی کیفیت خودم باشد.
تنها معیار و ملاک کار عالی این است که چقدر حضور دارم. چقدر در حین انجام دادن به خودم متصلم.
مابقی حواشی است!
نظرات