رای بدهم یا رای ندهم!

زمان خواندن 2 دقیقه ***

 رای بدهم یا رای ندهم!

***

هر چند سالی یک بار آدم‌ها دو دسته می‌شوند! گروه اول معتقدند هرکسی رای می‌دهد خر است! گروه دوم هم معتقدند هرکسی رای نمی‌دهد خر است! 

این دو ساعت‌های زیادی را صرف دعوا و فحش کاریِ گروه دیگر می‌کنند و یکدیگر را به الفاظ مختلف میهمان می‌کنند! چند روز بعد بازی انتخابات تمام می‌شود! هرکسی کار خودش را ادامه می‌دهد. 


حالا بیاییم داستان را از زاویه‌ی دیگری ببینیم. 

١- رای گیری مخفی است یعنی شخصی است. یعنی قرار نیست دیگران بدانند هر کسی به چه کسی رای می‌دهد و یا اصلا رای می‌دهد یا نه! 


٢- احساس مسئولیت نسبت به جامعه، پایه و اساس دموکراسی است. این احساس مسئولیت هم فردی است. یعنی هرکسی شخصاً تصمیم می‌گیرد رای بدهد یا ندهد. هرکسی شخصاً تصمیم می‌گیرد که دربرابر این احساس مسئولیت خودش عملی را انتخاب کند یا نه. 


٣- اصولاً زیر سوال بردن دیگران ساده ترین کار است. فحش دادن به کسانی که رای می‌دهند خیلی آسان تر از رفتن فیزیکی به صندوق رای و رای دادن است. البته بی عملی شاید انتخاب خیلی ها باشد. 


۴- اصلا دموکراسی یعنی همین. یعنی هر کسی خودش انتخاب می‌کند. هر فردی خودش انتخاب می‌کند که رای بدهد یا ندهد. با همین فرمون بعضی ها انتخاب می‌کنند فقط به یکدیگر فحش کاری کنند. 


نتیجه اینکه اگر نظر من را بخواهید، 

بهتر است به جای دعوا با تیم مقابل، خودتان تیم درست کنید. کار مفید تری هم میشود پیدا کرد. 

مثلاً پیشنهاد من گفت‌گوهای سازنده حول محور هایی مثل بهتر کردن جامعه و تشریح احساس مسئولیتی است که همه مان داریم. 

کار من هم اینجا نوشتن است.

و تاکید من کار روی دنیای فردی و توسعه‌ی فردی و معنوی 

درونی است. 


من برای تغییر دنیا هم خودم را تغییر میدهم!

https://www.unwritable.net/search?q=تغییر+دنیا&m=1 


در مورد ایران

https://www.unwritable.net/search/label/ایران?m=1


و در مورد سیاست

https://www.unwritable.net/search/label/سیاسی?m=1


و در مورد مسئولیت

https://www.unwritable.net/search/label/مسوولیت?m=1



نظرات

برای تجربه‌ی کل نانوشتنی ها؛ لطفا فهرست موضوعی و زمانی بالای صفحه را ببینید!

به خدا اعتقاد داری؟

روزۀ واجبِ ذهن!

هم هویت شدگی باذهن

فیلم معنویِ Inside out

رزومۀ واقعی من

براچی میری اینستاگرام؟

دردِ خودپرستی

من هستم، پس خدا هست!

ترس از تنهایی و مرگ

تخیلی برای دنیا