مسئولیت اصلی
مسئولیت اصلی
***
به مرور که خودم و اطرافیانم را مشاهده میکنم کد هایی برایم باز میشود. یکی از آن کد هایی که طبق مشاهدات من تقریبا اکثر آدمها از آن آگاه نیستند کد مسئولیت هست.
قبلا در نوشته‌‌ی پنج اصل درونی در مورد اصل اول نوشته بودم.
https://www.unwritable.net/2022/12/blog-post_23.html
اصل اول این بود.
من فرمانروا و مسئول خودم هستم.
این جمله بسیار عمیق و پر معنی است. یکبار دیگر از آن نوشته اینجا می‌آورم:
1- All the rules in the existence are my rules.
تمام قوانین در دنیای خودم را خود من تعیین میکنم. در دنیای درونم من ناخدای کشتی خودم هستم. تعیین کننده‌ی تمام حالاتِ من؛ خودم هستم. من وضعیت روحی و جسمی ام را خودم تعیین میکنم. بنابراین هیچگاه قربانی نخواهم بود. هیچ چیزی از بیرون توان تغییر وضعیت درونی من را ندارد. من قربانی نیستم.
درک این اصل و فهمیدن آن را مدیون معلم بزرگ یوگا جناب سادگورو هستم. همینطور جناب اکهارت.
در جایی اکهارت می‌گفت هر کسی به اندازه‌ی آگاهی خودش عمل میکند. هیچ کسی بیشتر از آگاهی خودش کاری نمی تواند انجام بدهد. پس ضمن پذیرفتن ناآگاهی دیگران مسئولیت حال خودت را برعهده بگیر.
حال برویم سراغ داستان.
ببینید در زندگی اتفاقهایی برای ما می افتد. معمولا این اتفاق ها از سمت دیگران یعنی آدمهای اطراف ماست. و آدمها معمولا بر اساس آگاهی شان دست به حرف ها و کارهایی میزنند.
آدمها یا کودک هستند و مسئولیت ناپذیر و یا بالغ هستند یعنی مسئولیت پذیر. البته سن مهم نیست. خیلی ها حتی تا بزرگسالی مسئولیت ناپذیر هستند. با مشاهده ی بچه ها و آدم بزرگ ها به سادگی میتوان این را مشاهده کرد.
بزرگترین مسئولیت هر کسی پذیرفتن مسئولیت خودش است! یعنی مسئولیت افکار و احساسات خودش!
طبق مشاهدات من ۱۰۰ درصد بچه ها و شاید بیش از ۹۵ درصد آدم بزرگها چنین مسئولیتی را نمی پذیرند.
نپذیرفتن این مسئولیت یعنی رفتن در فاز قربانی.
حتما تا به حال شنیده اید که کسی میگوید «تو من را ناراحت کردی»
این جمله یعنی من مسئول ناراحتی خودم نیستم!
من مسئول حال درونی خودم نیستم!
یعنی دنیا جای عادلانه ای نیست!
یعنی توجیه این که دست به هر عمل ظالمانه ای بزنم!
به عبارت دیگر یعنی:
این که من ناراحت و عصبانی هستم و حالم خوب نیست مسببی دارد در بیرون از من!
همشه انگشت اتهام ما به سمت بیرون است.
همیشه یک کسی در آن بیرون مقصر است.
هیچ وقت من مسئول نیستم!
یا یک شخص در بیرون مقصر است، یا یک گروه مقصر است، یا یک حکومت مقصر است، یا موجودی مثل شیطان یا یک خدای ذهنی!
این مشکل، در بعد بزرگتر تبدیل به مذهب میشود. یک انسان مذهبی متعصب مسئولیت نمی پذیرد. یک انسان مذهبی مسئولیت خودش را گردن موجودی ذهنی به نام خدا می اندازد!
این بازی ذهن و نفس بسیار خطرناک است. وقتی کسی مسئولیت نمی پذیرد و دیگری را متهم میکند این شروعِ توجیهِ هر عمل دیگری است.
انسان های بی مسئولیت معمولا تمام ظلم ها را مرتکب میشوند. انسانهایی که حالشان خوب نیست ومسئولیت حال بدشان را نمی پذیرند!
اگر کسی مسوولیت حال خودش را بپذیرد برای اولین بار بالغ میشود و میتواند حال خودش را خوب نگه دارد. او در برابر هر رویداد بیرونی موضع درستی اتخاذ میکند.
این موضع ولی موضع قربانی نیست. موضعِ مسئول است!
موضع قربانی خودش را ناتوان و ضعیف و سطح پایین می‌بیند.
اولین قدم برای رشد معنوی و فکر در انسان همین است.
لطفا بیایید به این کلمه بیشتر فکر کنیم. مسئولیت یک مفهوم عمیق درونی است. شاید با کلمات نتوان خوب توضیح داد. شاید باید خودتان درونتان دنبال مسوول بگردید و ببینید اگر که حالتان خوب نیست مسئولش کیست!
تعاریف قدیمی و ذهنی مسئولیت را کنار بگذارید.
این اعتیاد درونی به قربانی بودن که همان مسئول نبودن است را فقط با آگاهی عمیق میتوان کنار گذاشت.
مهم نیست دیگران چه میکنند!
دیگران بر اساس آگاهی خودشان عمل میکنند.
تو مسئول بمان!
تو در شکرگزاری بمان!
تو عاشق بمان!
درست مثل عیسای پیامبر که وقتی آن انسانهای ناآگاه هر گونه ظلمی بر او روا داشتند او مسئول ماند.
عاشق ماند.
آگاه ماند.
عیسی اسطوره شد چون قربانی نشد.
مسیحیان هر چقدر تلاش کنند از او یک قربانی بسازند نخواهند توانست.
جمله ی عیسای بزرگ همچنان در قلب جهانیان طنین دارد که:
خدایا این ظالمان را ببخش، اینها نمی‌دانند چه میکنند!
32 Two other men, both criminals, were also led out with him to be executed. 33 When they came to the place called the Skull, they crucified him there, along with the criminals—one on his right, the other on his left. 34 Jesus said, “Father, forgive them, for they do not know what they are doing.”[c] And they divided up his clothes by casting lots.
***
برخی نوشته های مرتبط با مسئولیت
https://www.unwritable.net/search?q=%D9%85%D8%B3%D9%88%D9%88%D9%84&m=1
***
Translation by Gemini
The Primary Responsibility
Introduction
The text you provided is a reflection on the importance of taking responsibility for our own thoughts and feelings. The author argues that this is the first step towards personal growth and spiritual development.
Key Points
- The author begins by stating that as they observe themselves and others, they have come to realize that most people are unaware of the concept of responsibility.
- They then refer to a previous article they wrote about the five inner principles, the first of which is:
I am the ruler and responsible for myself.
- The author explains that this principle means that we are the captains of our own ships, and that we are responsible for our own mental and physical states.
- They credit the yoga teacher Sadhguru and the spiritual teacher Eckhart Tolle for helping them to understand this principle.
- The author then discusses the idea that people act according to their level of awareness.
- They argue that we should accept the ignorance of others, but that we should also take responsibility for our own state of being.
The Story
- The author then tells a story about how we often blame others for our own unhappiness.
- They give the example of someone who says "You made me feel bad."
- The author argues that this statement implies that we are not responsible for our own feelings, and that the world is not a fair place.
- They then discuss how this attitude can lead to victim mentality and justification for harmful behavior.
The Danger of Victim Mentality
- The author argues that victim mentality is dangerous because it can lead to people blaming others for their problems and justifying their own bad behavior.
- They state that irresponsible people are often the ones who commit the most acts of cruelty.
- The author then discusses how taking responsibility for our own state of being is the first step towards becoming a mature adult.
The First Step to Spiritual Growth
- The author argues that taking responsibility for our own thoughts and feelings is the first step towards spiritual growth.
- They state that we should stop blaming others and start focusing on our own inner development.
- The author concludes by calling on us to reflect on the concept of responsibility and to strive to be more responsible individuals.
Related Writings on Responsibility
- The author provides links to two previous articles they have written on the topic of responsibility.
Conclusion
I hope that this translation is helpful. I believe that the author's message is a valuable one. By taking responsibility for our own thoughts and feelings, we can empower ourselves to create a more positive and fulfilling life for ourselves and for others.
نظرات