توجه زیادی به مدیریت زمان

زمان خواندن 0 دقیقه ***

 توجه زیادی به مدیریت زمان به نوعی وسواس تبدیل می شود

وقتی خیلی زیاد احساس کمبود زمان می کنی

همان زمانی هم که داری نمی توانی درست مصرف کنی

نمی توانی ۲۴ ساعتی که داری رو درست مصرف کنی

کل ۲۴ ساعت به وسواس طی می شود

اگر به مدیریت زمان توجه نکنی نمی توانی برنامه ریزی کنی

اگر زیادی توجه کنی باز هم نمی توانی 

یک نقطه ی تعادل باید باشد


برچسب‌ها

نظرات

ارسال یک نظر

برای تجربه‌ی کل نانوشتنی ها؛ لطفا فهرست موضوعی و زمانی بالای صفحه را ببینید!

فرمولِ برنده شدن در زندگی

زمان خواندن 2 دقیقه ***   فرمولِ برنده شدن در زندگی *** درست از چهار پنج سالگی، وقتی که ذهن ما رشد می‌کند و توسط جامعه مقایسه‌ها تقویت می‌شود، همه درصدد برنده شدن هستیم.  دختر شش سالۀ من تارا هم دوست دارد همیشه برنده شود. مثلاً در قایم موشک وقتی پیدایش می‌کنم می‌زند زیر گریه. یا وقتی توپ بیلیارد را به سوراخ می‌اندازم یا هر بازی دیگر. این برای یک کودک شش ساله طبیعی و سالم است. اما برای آدمهای چهل ساله نه.  من هم در این دوراهی که آیا باید از قصد ببازم یا بگذارم گاهی هم تارا با واقعیت باختن آشنا بشود، می‌مانم. بگذریم.  بازیِ برنده شدن برای بعضی‌ها تا بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند. یک بازی بزرگ اقتصادی و توسعۀ قلمرو و قدرت راه می افتد و همه سعی در برنده شدن دارند.  بعضی با دروغ پردازی پشت سر همکاران و بعضی با فرستادن ناو جنگی و خلاصه هر کسی سعی دارد برنده شود. زنها با پیدا کردن بهترین مرد و مردها با گرفتن زیباترین زن!  حالا در چهل و چند سالگی می‌خواهم فرمول نهایی برنده شدن را به شما بگویم.  عاشق شوید! عشق بورزید!  بله! این فرمول نهایی برنده شدن است.  اگر با کسی بودید، عشق بورزید اگر تنه
خواندن

تمرین دوستِ قدیمی

زمان خواندن 3 دقیقه ***   تمرین آدمِ قدیمی *** قبلاً در مورد تمرینِ برخورد با آدم‌های جدید نوشته بودم.  https://www.unwritable.net/2024/04/blog-post_3.html حالا تمرین با آدم‌های قدیمی رو با هم ببینیم.  یا به عبارتی تمرین با دوستان قدیمی.   ماجرا از این قرار است که با چند دوست قدیمی امروز قرار دارم. شاید دوستی هایی خیلی پررنگ در ده یا بیست سال پیش که با مهاجرت و اتفاقات و غیره، کمرنگ شده باشد. حالا دوباره بعد از چندین سال ملاقات می‌کنیم.  کل روابط ما در این چند سال بعد از دوری فیزیکی به یکی دو تا مکالمۀ تلفنی و چند تا لایک و مسیج اینترنتی خلاصه شده.  حالا امروز پی بردم همانطور که دیدن آدم‌های جدید می‌تواند یک مراقبۀ خوب باشد دیدن آدم‌های قدیمی حتی شاید مراقبه‌ای قوی تر باشد.  از نظر اکهارت، برخورد با آدمهایی که گذشتۀ طولانی با شما دارند یا کارمای مشترک دارند، مثل خانواده، همیشه سخت تر و چالش برانگیز تر است.  اما داستان چیست؟  ببینید ما یک انرژی در حال تغییر هستیم. شخصیت و بدن ما مدام در طول زندگی در حال تغییر است.  بعضی روابط در زمان‌هایی شکل می‌گیرد و دوباره از بین می‌رود. این رو
خواندن

قرص بخورم یا نه؟

زمان خواندن 2 دقیقه ***   قرص بخورم یا نه؟ *** مشاهدات من نشون میده تقریباً اکثر آدم‌ها، نوعی از مواد یا قرص مصرف می‌کنند. منظورم از مواد، الکل و انواع دودها و مخدر هاست و منظورم از قرص، انواع قرص‌های ضد افسردگی و آرام بخش است.  من خودم تا به حال یکی دو بار بار قرص‌هایی از قبیل ssri یا قرص‌های افزایش دهندۀ سطح سروتونین مصرف کرده‌ام. هر دفعه فقط به مدت چند روز و بعد مابقی قوطی قرص رو کنار گذاشتم تا منقضی شده و دور انداختم.  من با خیلی ها صحبت می‌کنم. بیماری همه گیر، همون بیماری اسهال ذهنی و یا بیش فعالی ذهنی و یا فکر کردن زیاد هست.  ذهنی که مدام در حال ایجاد افکار مزاحم هست و از درون، آدم‌ها رو شکنجه میده.  یا باید مستقیما با قرص و دارو کمی از فعالیتش کم کرد یا یک رژیم سخت غذایی ورزشی معنوی دقیق رو پیش گرفت.  یوگا و مراقبه قطعاً کار می‌کنه ولی باید مداوم و مستمر و همراه با محیط آرام و طبیعی و نظم دقیقی روی تغذیه و حذف اکثر غذاهای کارخانه‌ای باشه.  کار فیزیکی و بدنی هم واجبه.  اما داشتن تغذیه ایده‌آل و زندگی در محیط خارج شهر و فعالیت بدنی کافی و حذف اینترنت و غیره اصلا کار آسونی نی
خواندن

معنویت وجود ندارد!

تصویر
زمان خواندن 2 دقیقه ***   معنویت وجود ندارد! *** معنویت در دنیای ذهن وجود ندارد. چیزی به این واضحی را هم باید انکار کرد.  درست مثل مفهوم خدا!  باید گفت خدا وجود ندارد. چون به محض سخن گفتن از خدا، تو اصل داستان را از دست می‌دهی.  چون خدا نانوشتنی است.  وقتی از او بنویسی دیگر خدا نیست. بلکه تبدیل به یک سری کلمه می‌شود.  معنویت هم همینطور است.  معنویت مفهومی نانوشتنی است.  مفاهیمی مثل خدا یا معنویت، مفاهیمی نانوشتنی هستند. اینها مفاهیمی غیر قابل گفتن و نوشتن هستند.  این مفاهیم، چیزهایی فردی هستند.  به محض صحبت کردن یا نوشتن از آنها، از بین می‌روند.  چون خدا یک مفهوم نیست. در دنیای مفاهیم پیدا نمی‌شود بلکه گم می‌شود.  معنویت هم همینطور است.  مفهومی نابود شونده است. به محض دادن تعریف از معنویت تبدیل به مفهومی می‌شود که نابود شونده است.  این مفاهیم شبیه مرگ هستند. مرگ را نمی‌توان فهمید. مرگ فقط با مرگ فهمیده می‌شود.  خدا هم همینطور است.  درک خدا همزمان با نابودی تو است.  این همان مفهوم فناست.  یعنی تو نباید باشی.  در طول تاریخ هرکجا کسی خواسته معنویت را بگوید خراب شده.  هر کسی خواسته ا
خواندن

انتخابِ هر لحظه

زمان خواندن 1 دقیقه ***   انتخابِ هر لحظه *** ما در هر لحظه انتخاب گر هستیم. در هر لحظه دو انتخاب داریم.  ١- آگاه ماندن  ٢- فرار حالا مقداری توضیح بدهم.  درست در همین لحظه که من می‌نویسم و در همین لحظه که تو می‌خوانی، بله در همین لحظه!  در همین تنها لحظۀ حال،  ما دو انتخاب داریم معمولاً آدم‌ها فرار را انتخاب می‌کنند،  فرار می‌تواند به اینترنت باشد، یا به فکر یا به هرچیزی که تو را از خودت، ناآگاه می‌کند.  آگاهی هم همیشه از آگاهی به خود شروع می‌شود.  اولین چیزی که باید به آن آگاه شوی، خودت هستی.  درست در همین لحظه!  ببین حالت چطور است؟  اگر برای فرار آمده باشی، اصلا نخوان!  برگرد به خودت!  اما اگر با توجه آمده‌ای بخوان!  چون من با توجه می‌نویسم. نوعی انرژی توجه در این کلمات و مفاهیم هست.  اگر میخواهی چیزی برداشت کنی و تندخوانی کنی و بروی هیچ چیزی گیرت نمی آید.  ذهنت می‌گوید چرند بود و می دود به دنبال تحریک بعدی!  چون تو تصمیم داری فرار کنی!  اما یک لحظه تصمیم بگیر آرام بشوی!  مثل من که آرام در حال نوشتن هستم!  آرام آرام آرام!  تند خوانی و تند نویسی را کنار بگذار! به خودت و به بدنت
خواندن

شکرگزاری اصیل با توجه

زمان خواندن 2 دقیقه ***   شکرگزاری اصیل با توجه *** شکرگزاری، معمولاً اشتباه فهمیده و درک شده. شکرگزاری عمومِ مردم، شکرگزاری مقایسه‌ای است. این شکرگزاری متعلق به ذهن است.  شکرگزاری واقعی، متعلق به لحظه است. متصل به لحظه است. مقایسه ای نیست. مربوط به درک حواس و توجه است.  این تعالیم را مدیون اکهارت هستم. از این موضوع شکرگزارم و از اینکه می‌توانم بنویسم هم شکرگزارم. از اینکه کسی آن را می‌خواند هم شکرگزارم.  خوب با مثال برویم.  شکرگزاری مقایسه ای مثل اینکه بگویی شکرگزارم که این چیز و آن چیز را دارم. شکرگزارم که من ثروتمندم.  این نوع شکرگزاری در خودش مقایسه دارد. مثلاً شما برای شکرگزار بودن از اینکه ثروتمند هستید نیاز به فقرا دارید. اگر فقر از بین برود شکرگزاری شما هم از بین می‌رود.  این شکرگزاری ها در مورد امور بیرونی و مادی است. گرچه از هیچی بهتر است ولی باز هم کامل و اصیل نیست.  شکرگزاری در مورد داشتن بدنی سالم یا خانواده یا فرزند یا ثروت یا کشور یا چیزهایی شبیه این ناقص است.  حال شکرگزاری اصیل را توضیح بدهیم. شکرگزاری اصیل یعنی توجه کردن.  یعنی مثلاً به نفس هایت توجه کنی و قدردان
خواندن

شغل ایده آل برای من، برنامه نویسی

زمان خواندن 5 دقیقه ***   شغل ایده آل برای من، برنامه نویسی *** میخواهم برنامه نویس بشوم. در دوران دبیرستان که پانچ کارت بود و بیسیک هم به برنامه نویسی علاقه داشتم.  اما برنامه نویسی کامپیوتر خیلی جذاب نیست.  برنامه نویسی کد های کامپیوتری اگر چه مقداری جذاب است و نیازمند مقداری خلاقیت، اما برنامه نویسی ذهن بسیار جذاب تر است.  برنامه نویسی برای کامپیوتر ها باعث میشود کارهای تکراری را به کامپیوتر بسپاریم.  اما یک کامپیوتر خیلی جالب تر و در دسترس تر و پیچیده تر و جذاب تر هم هست.  کامپیوتر ذهن انسان. سوخت این کامپیوتر از متابولیسم بدن است و خود آن، تقریبا نامرئی است.  آنقدر دقیق و بهینه کار میکند که از تولد تا مرگ همراه ما میماند.  این کامپیوتر شاید بزرگترین شاهکار فرآیند چند میلیارد سالۀ فرگشت باشد.  برای من همواره، دیدن طراحی های طبیعت مایۀ شگفتی و لذت است. دیدن راه رفتن یک خرچنگ یا نحوۀ هندسۀ برگها و شاخه های درختان مختلف یا طراحیِ عالی و بی نقص یک مگس برای مانورهای پروازی تند و سریع و یا پاهای بلند یک عنکبوت یا حتی یک زن!   طراحی های طبیعت آنقدر شگفت انگیز و مسحور کننده است که می
خواندن

در جستجوی ازدواج و عشق

زمان خواندن 7 دقیقه ***   در جستجوی ازدواج و عشق *** دم دمای طلوع صبح است. باد خنکِ قبل از طلوع، از پنجره به من می‌وزد.  معمولاً نزدیک صبح و قبل از بیدار شدن رویاهایی می‌بینم گاهی بصورت خواب ها و تصاویری ظاهر می‌شوند و بعد هم کم کم بیدار میشوم. این رویاها بصورت افکاری خودشان را نشان می‌دهند. قبل از بیدار شدن شبیه الهامات است ولی بعد از بیدار شدن به حوزۀ ذهن می‌آیند و تبدیل به افکار می‌شوند.  گاهی این افکار را می‌نویسم. مثل الان!  امروز در رویاهایم ازدواج بود و رابطه. ازدواج دوستانم را می‌دیدم و ماجرای ازدواج خودم را هم می‌دیدم. البته کمی حسرت و مقایسه هم بود.  چند وقت پیش که با همسر اول حرف می‌زدم گفتم ببین همۀ ما به دنبال عشق هستیم. همه به دنبال عشق ازدواج می‌کنیم. در این که شکی نیست.  اصلاً پسرها در دخترها به دنبال عشق میگردند و دخترها هم در پسر ها به دنبال عشق هستند.  آن جذبه و عطش و نیرویی که زن را به سمت مرد و مرد را به سمت زن می‌کشد همان نیرویی است که ما را به سمت عشق می‌کشد.  وقتی تا قبل از ازدواج فقط به خودت می‌رسی ولی بعد از ازدواج دیگری ای هم برایت مهم می‌شود. درست به ا
خواندن

شامل شوندگی

تصویر
زمان خواندن 2 دقیقه ***   شامل شوندگی *** جایی هست که اسمش را گذاشته ام شامل شوندگی.  به انگلیسی می‌شود Inclusiveness.  شامل شوندگی مقام خداوند است.  شامل شوندگی بالاترین حد بودن است.  شامل شوندگی تا بینهایت می‌رود.  شامل شوندگی، هدف و غایت و مقصود ماست.  بزرگ شدن، مساوی است با شامل شوندگی.  کودکی که عروسک خودش را بقل می‌کند می‌خواهد او را شامل شود.  جوانی که هم آغوشی می‌کند می‌خواهد همسرش را شامل شود.  تاجری که مالک اشیاء می‌شود می‌خواهد اشیاء را شامل شود.  و یک یوگی در نهایت عشق، به شامل شوندگی می‌رسد.  بودا شامل شد.  عیسی شامل شد.  مولانا تمام هفتاد و دو ملت را شامل شد.  حافظ تمام ظرافت های عشق را شامل شد.  تنها راه بزرگ شدن، شامل شدن است.  برای شامل شدن باید بزرگ بشوی.  برای بزرگ شدن باید مرزهای خودت را گسترش بدهی.  مرزهایت را باید کمرنگ کنی.  به عبارتی، باید نفس خودت را کمرنگ کنی.  به عبارتی، باید نفس خودت را بکشی.  به عبارتی، باید نی بشوی.  اول از ترجیحات شروع کن. دورشان بیانداز.  بعد از چیزهایی که دوستشان نداری. بپذیرشان.  بعد از آدمها شروع کن.  با کسی مخالفت نکن. مثل عیسی
خواندن

راز خدا، راز مرگ، راز لحظه!

زمان خواندن 2 دقیقه ***  راز خدا، راز مرگ، راز لحظه! *** راز زندگی، راز اکسیژن. راز نفس.  راز خواب. راز دیدن. راز یک گل.  راز یک تخم مرغ. راز سهراب. راز حافظ. راز سعدی.  راز شب.  راز اوایل صبح. راز زندگی! چند ساعتی هست که راز خدا و رازمرگ در ذهنم طنین انداخته. نتوانستم ننویسم.  راز نوشتن!  آدم‌ها درگیر داستان های کودکانه‌ی ذهن می‌شوند. اسیر گرداب های احساسات می‌شوند. و تمام رازها را فراموش میکنند.  راز مرگ را فراموش میکنند. راز خدا را فراموش میکنند.  آدم‌ها راز خودشان را هم متوجه نیستند! آدم‌ها فکر می‌کنند که می‌دانند!  آدم‌ها آنقدر دچار نخوت شده‌اند که راز ها را نمی‌بینند.  هر طرف که رو کنی سرشار از هزاران راز است! آسمان پر از راز است.  خاک پر از راز است.  برف باران درخت مورچه میوه باد دریا ... دوستی سرشار از راز است.  زن سرشار از راز است.  نوشتن، شعر!  بدن، دست! سهراب راز زندگی را می‌دانست. مولانا در آن می‌سوخت. سعدی شکرگزار بود و حافظ عاشق! برای دانستن راز زندگی و راز مرگ باید اول نادان بشوی.  بچه‌ها راز زندگی را می‌دانند!  امان از بزرگ های نادان! برای دانستن راز مرگ باید بمیر
خواندن